Terji nationale park

De volgende dag vertonen we naar het gher kamp. Om in een echte nomaden tent te slapen. Of zo dachten we te misnten, tegenwoordig worden de tenen ook gewoon als huizen gebruikt voor de mensen die zich geen echt huis konden veroorloven. Dus in de buiten wijken van de stad zagen we er al heel wat. In het park bleek dat ook de nomaden tent waarin wij verbleven niet echt een nomaden tent was maar meer een toerist tent. Veel Mongoolse een ook ander mensen verblijven in het weekend of in een vakantie graag op het platen land van Mongolië. Voor de frisse lucht een de beweging. En daar spelen wat slime ondernemers slim op in. Maar gelukkig gingen we wel op bezoek bij een echte nomade vrouw. Haar kinderen wonden allemaal in de stad maar zij had ervoor gekozen in de tent te blijven wonen. Nu bleek dat er twee type nomade zijn. Een die elke dag, of week verhuist naar waar hij maar wil, een en andere die per zisoen naar een ander kamp verhuist. De vrouw war wij op bezoek ginnen was van de laste fariant. bij hair kregen we traditional mongolse melk snoepjes. Deze waren allenmaal gemaakt van jak melk, maar op elk werd een ander methode toegepast.

Na het bezoek gingen we terug naar onze eigen Ger kamp. Hier stonden de paarden gezadelt en wel op ons te wacht. In het begin was ik vrij angstig, aangezien ik nog nooit van mijn leven paard had gereden. Hierom hield de begeleiden mijn paard aan de teugels. Maar al snel kreeg ik de smaak te pakken en wilden ik zelf rijden. Allen hoe je in het mongols zegt laat de tegels maar los wist ik niet ;). gelukkig deed hij dat uiteindelijk zelf. Daarna kreeg mij paard echt de slag te pakken en na wat aansporing ( klonk als ssshhii, maar zegt dat maar op zo'n manier dat het paard ook naar je luisterde) in een drafje. Zo'n coole ervaringen !! zie de foto's voor mijn grote grijns dan zie je hoe leuk ik dit vond !

De volgende dag sonde er heel veel wandelen gepland. eerst naar de shilpas rots. ( die de Mongolië padden rots noemen omdat ze geen schildpadden kenden in de periode waarin de rots een naam kreeg) en daarna door naar een boedistiesch klooster. En waar beter die te laten dan op een berg pfff..... maar gelukkig de moeiten van het beklimmen waard. Na een stevige wandeling weer terug en gelukkig wat rust was het tijd voor boogschieten. Niet zomaar boochsieten maar in traditionele Mongoolse klederdracht. Natuurlijk mocht ik de genen aan die voor de koning bestemd waren ;)

De volgende ochtend vertrokken we vroeg weer te