Guilin

Na belagelijk vroeg te zijn opgestaan ( ons vliegtuig vertrok om 6 uur, wat betekende dat we om 3 naar het vliegveld moesten) kwamen we (we is Kelly en ik, eerder uit de transseberie expres) aan in guilin. Minden georganiseerd en rommilger dan Xiamen en Beijing maar veder erg het zelfde. De stad dan wat de omgeving er omheen is dat zeker niet. De bergen die om de stad opreizen doen mij denken dat ik in een van de traditionele Chinese kalligrafie schilderingen ben gestapt. Dat is dan ook het enige wat mij interseerd in de stad. Dus na nog een paar uur extra slaap en een kaart bemachtigt the hebben ga ik op pad. Twee op de kaart gelegen artiksies klinken mij interessant in de oren. De solitary beaty peak en elephant trunk hill. Helaas liggen deze twee ver uit elkaar, maar na een paraplu the hebben bemachtigd besluit in toch gaan lopen. Aangekomen bij solitary beaty peak kom ik erg achter dat dit in een prinselijk kansel grond ligt en dat ik dus enter moet betalen. Aangezien ik geen zin heb enter te betalen om een berg te zien. Lopen ik veder in de hopen om een glipt op te vangen van de berg. Zo kom ik bij een ander park met bergen. Ook hier word enter gevraagd, maar maar een vierde van wat er werd gevraagd voor het prinselijk paleis. Denkend dat dan waarschijnlijk allen bergen in de stad geld voor word gevraag ga ik hier binnen en  beklim de berg. Wat mij een indrukwekkend uitzicht oplevert over de stad en de rivier en een paar Chinese oorbellen ( die waren erg moeilijk te vinden, de meesten waren erg bling bling en klein, maar in  deze omgeving woont een minderheid die grote oorbellen draagt). Daarna probeer ik mij geluk toch te bepreven een loop naar elephant trunk hill. Maar zoals verwacht is ook dit een toeristische bezienswaardigheid waar je voor moet betalen. Geen zin om mijn geld uit te geven aan een berg loop ik terug naar het hostel. Daar aangekomen n ontmoet ik een vriendelijk Chinese koppel die mij heel graag mee uit eten willen nemen. Na overleggen the hebben met Kelly( die helaas voor haar al gegeten heeft) ga ik met ze mee. Ze nemen me mee naar een van de beroemde restaurants in Guilin. Hier aangekomen moeten we dus eerst in de rij staan voor we kunnen gaan zitten. Maar eindelijk aan tafel is het een beleving. Met veel lekker eten en veel gelach, en zo maak ik mij eerste Chinese vrienden. Helaas gaat de reis de volgende dag al weer door naar yangshoou een kliener plaats in de buurt.