Ulaanbaatar naar Bejijng

De volgende dag in de trein was eieren heel erg moe een veel valt er niet te melden over het eerste deel dus. De trein was weer iets luxer dan de vorige. En dit keer had ik het bovenste bed.de overgang van Mongolië naar China ging ongeveer het zelfde als die van Rusland naar Mongolië. Heel lang wachten een dan beleefd je paspoort geven als de duane bij je langs kwam. Maar deze keer was er een verschil. Want in China hebben ze een ander breedte trein rails. Dus moesten de wielen onderst onze trein verwisseld worden. Het verwisselen zelf  ging verstand snel en soepel. Het in en uit rangeren heel veel minder !!. de trein schokten heel erg, en aangezien het ondertussen al na 12 uur was ( Chinese tijd, Mongoolse tijd na 1 uur ) , wilden ik slapen. Maar met al dat schokken was ik bang uit het bed te vallen. Zelf toen de trein veder vertrok naar Beijing waren er nog steeds best wel wat slokken. Dus na een vrij onrustige nacht werd ik vroeg wakker. De enige gedachten die toen nog door mijn hoofd ging was: ik ben in China, IK BEN IN CHINA !!! :D !!!! natuurlijk was er toen geen spraken meer van dat ik veder kon slapen. Dus toen ben ik zachtjes uit bed gekropen ( de rest sliep nog ) op de gang gaan zit om naar het land te kijken waar ik al zo lang heen wilden gaan. Naar het voorbijschieten landschap waar zoveel bekend leek maar toch ook weer zo vreemd. Waar ik boeren zag die hun land bewerkten en de communes waar ze wonden( nog uit de communistische Mao tijd ). Waar de lenten al bezig was de bomen groen te maken. Of in kleur als het om fruitbomen gaat.